Uppfært dagur: 15.01.2022
Sakleysissafnið, Istanbúl
Sakleysissafnið er framkvæmd orðs höfundar. Það er bæði sýning á ást, skáldskap og framsetningu á raunverulegu lífi Istanbúl á seinni hluta 20. aldar. Grunnur safnsins er lagður á skáldsögu eftir Orhan pamuk. Skáldsagan kom út árið 2008 og safnið var opnað almenningi árið 2012.
Pamuk hafði alltaf þessa áætlun um að byggja upp safn sem samanstóð af hlutum sem hafa tengdar minningar og merkingu frá þeim tíma sem útskýrt var í skáldsögunni frá upphafi. Listaverkunum er raðað í þeirri röð sem fjallað er um í skáldsögunni. Hin vandvirka athygli á smáatriðum getur haldið öllum gestum töfrandi og dáleidd í hugmyndinni. Sagt er að Pamuk hafi safnað þessum verkum síðan á tíunda áratug síðustu aldar þegar honum datt fyrst í hug að skrifa skáldsögu skrifaða undir sama nafni.
Hugmyndin um Safn sakleysisins
Sakleysissafnið snýst um sögu tveggja klassískra ástarfugla. Hetjan Kemal er af dæmigerðri yfirstéttarfjölskyldu í Istanbúl og ástkæri Fusun er af tiltölulega miðstéttarfjölskyldu. Þó báðir séu fjarskyldir frændur er ekki mikið sameiginlegt á milli þeirra. Samkvæmt frásögn Kemals verður það að giftast Sibel, stúlku sem er nær félagslegri stöðu hans, ástfangin af fjarlægri frænda sínum Fusun. Héðan í frá flæktust hlutirnir eða öllu heldur draumkenndir.
Þau hittust áður í rykugu herbergi með gömlum húsgögnum. Þaðan er allur arkitektúr safnsins innblásinn. Eftir að Fusun giftist öðrum var Kemal vanur að heimsækja sama stað í átta ár. Hann var vanur að taka eitthvað frá staðnum í hverri heimsókn til að vera með honum sem minningu. Samkvæmt heimasíðu safnsins eru þessar minningar safn safnsins.
Bygging safnsins er frátekið timburhús frá 19. öld. Timburhúsið með vítrinum hefur verið tilvalið til að endursegja ástarsambandið á sem ektalegastan hátt. Sérhver innsetning í safninu segir frá sögu sem tengir saman fortíð og nútíð.
Hvað er inni?
Sakleysissafnið skiptist í hæðir. Sýningarnar eru sýndar á fjórum af fimm hæðum. Hver sýning sýnir mismunandi persónur skáldsögunnar sem notaðar eru, klæðast, heyrðu, sáu, söfnuðu og jafnvel dreymdu um, öllu vandlega raðað í kassa og sýningarskápa. Þetta táknar einnig almennt líf Istanbúl á þeim dögum. Þar sem söguhetja skáldsögunnar tilheyrði tveimur mismunandi þjóðfélagsstöðum, táknar safnið ýmislegt hvort tveggja.
Þú hefur möguleika á að leigja hljóðleiðsögn þegar þú ferð inn í safnið. Þannig að þegar þú ferð frá skáp til skáps geturðu hlustað á hljóðleiðsögnina sem lýsir tengingu þess við skáldsöguna. Tilvísun í skáldsöguna gerir safnið raunsærra og tilvera safnsins gerir skáldsögunni eðlilegri. Þessi tenging gerir marga ástfangna.
Sýningunum er raðað í skápa sem eru númeraðir og titlaðir samkvæmt köflum skáldsögunnar. Sagt er að Kemal Basmaci hafi búið á efstu hæðinni frá 2000 til 2007 þegar safnið var byggt. Handrit skáldsögunnar eru aðallega á þessari hæð. Stærsti og eini skápurinn sem ekki er raðað eftir röð skáldsögunnar er kassi númer 68, sem ber titilinn '4213 sígarettustubbar.
The Final Orð
Sakleysissafnið á sér sögu og er eitt besta safn í heimi. Ferð til Istanbúl er ófullkomin án þess að heimsækja þetta himnaríki skáldskapar og ástar. Þó að það sé ekki nauðsynlegt að þú lesir skáldsöguna áður en þú sérð safnið, mun allt meika skynsamlegra ef þú gerir það.